آخر یک خط خاکستری...
همون بهتر که ساکت باشه این دل...آخر یک خط خاکستری...
همون بهتر که ساکت باشه این دل...تو رو آرزو نکردم این یعنی نهایت درد...
تو رو تا یادمه از دور از همین پنجره دیدم
بس که فاصله گرفتیم به پرستشت رسیدم...
چیکار کردی که با قلبم به خاطر تو بی رحمم؟؟؟
تو حال خودم نیستم... حالم شبیه کسیه که از سانحه جون سالم به در برده باشه اما همه جون داده باشن جلو چشماش...
تو یه دنیای دیگه ام انگار... این روزا سفتیه زمین و ریز پام حس نمیکنم... گاهی فکر میکنم مردم!!! غرق تو فکر که میشم میبینم لبهاشونو که تکون می خوره اما صدایی نمیشنوم... تمام مسیرهارو پیاده طی میکنم و آرزو میکنم این خیابونای خیس تموم نشن.. سرما رو حس نمیکنم... خسته نمیشن پاهام... خیس خیس میشم زیر بارون اما هنوز گر میگیره قلبم تو سینم... بی اختیار آه میکشم وقتی فکرم میرسه به اونجا که ندارمت...
می خواستم بت بگم چقد پریشونم
دیدم خود خواهیه دیدم نمی تونم...
تحمل میکنم بی تو به هر سختی
به شرطی که بدونم شاد و خوشبختی
چیکار کردی که با قلبم به خاطر تو بی رحمم؟؟؟
تو می خندی چه شیرینه گذشتن... تازه می فهمم...
تو رو می خوام تموم زندگیم اینه
دارم میرم ته دیوونگیم اینه...
نمی رسه به تو حتی صدای من
تو خوشبختی همین بسه برای من...
حباب!
درست نمیدونم ساعت چنده ساعت ۶ صبح بود خوابیدم فکر کنم... از وقتی چشمامو باز کردم همینطوری تو تختم... خوابم نمیاد نمیدونم شاید هم خوابم الان! چندتا تماس و صفحه ی سایلنت گوشی... انگار منتظر یه شماره خاصه! اتاق تاریکه بیرون نمیدونم چه خبره ار اینکه کی کجاس خبر ندارم. ه چندبار پشت در صدام کرد گفتم حالم خوب نیست حواست به همه چی باشه میخوام تنها باشم...
همه چیز برگشت به حالت قبل و این حباب دوست داشتنی ترکید بلاخره! تو تنهاییام امن ترم انگار نمی خوام نقش قهرمان قصه رو بازی کنم و بگم با بهترین آزروها!! خدانگهدار عشقم... میدونم جای خالیت به این راحتیا پر نمیشه... میدونم دلم دق میکنه اگه باور کنه دیگه نیستی یا دستات واسه یکی دیگه ست یا تمام ثانیه های نبودنم و یه اسم دیگه پر کنه... یا ...
دوتا تیکه ی نا هماهنگ پازل... دو تا آدم اشتباهی تو زندگی هم...
ااااااااااااااه
چی میخوان این اشکا از چشمای من؟؟؟ هه! میخوان شکستنم و به رخم بکشن؟؟؟ یه جوریم...
سرم هنوز درد میکنه... میخوام بالا بیارم همه عطش داشتنتو...
چرا به بار نمیشینه این بغض... هیییییییییییسسسسسسسسسس آروم باش ریما... این درست ترین اتفاقی بود که باید میفتاد!!!
کاش هیچوقت دیگه به پشت سرت نگاه نکنی عشقم... اینقدر موفق باش که به دلم بقبولونم که ارزشش رو داشت کندنت... دارم دور خودم پیله درست میکنم یا پروانه میشم یا پوچ!
یه چیزی مثل یک رویا حقیقت داره و اینجاست
یه حس خوبی از بودن که هم دیروز و هم فرداست
ندونستم چی شد اما توی هر لحظه گیر کردم
همیشه قصه سرعت بود ولی انگاری دیر کردم...
میگن بد جوری دیوونم!
مگه دیوونه آدم نیست؟؟
آخه غم داره می خنده تحمل کردنش کم نیست
چرا دنیا نمیسته؟؟ بیاد و همسفر باشیم؟
بگو تا کی باید دنبال رویا در به در باشیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
دیگه تاریخ و تقویم و صدای تیک تیک ساعت
یه جورایی بهم میگن گذشت از ما بخواب راحت...
دیگه حالا با این حال و با این دو تا چشه قرمز
یه جور بی رحم مجبورم
بگم خوبم...
بگم جونم ...
بگم عشقم...
خداحافظ...
...................................................
چشمامو میبندم یادم بره رفتی...
نمی دونم چه جوری قراره بگذره این روزای مزخرف
حتی معلوم نیس واقعا برسیم به جایی یا نه! مث رانندگی تو مه! اصن نمیتونم بگم چه حالی دارم دودستی مغزمو نگه داشتم که دور نره که فکرمو دنبالش رو زمین نکشه...
ببخش منو همه ی هستی من...
نمیدونم چقدر اشتیاق داشته باشم واسه باز کردن چشمام وقتی شب هم خیالتو ازم میگیره نمیدونم میتونم دووم بیارم و این همه ناهمواری و هموار کنم یا نه... تازه اگه اونور خط هنوز منتظر باشی... تو سرم همهمه س! یه عالمه صدا! ذهنم بغض کرده... قلبم اشک میریزه...
هییییسسسسسسسسس!!!
بسه!
میخوام بخوابم...
نگاه میکنم از غم به غم که بیشتر است
به خیسی چمدانی که عازم سفر است
من از نگاه کلاغی که رفت فهمیدم
که سرنوشت درختان باغمان تبر است
به کودکانه ترین خواب های توی تنت
به عشق بازی من با ادامه بدنت
به هر رگی که زدی و زدم به حس جنون
به بچه ای که توام در میان جاری خون
به آخرین فریادی که توی حنجره است
صدای پای تگرگی که پشت پنجره است
به خواب رفتن تو روی تخت یک نفره
به خوردن دمپایی بر آخرین حشره
به هرگزت که سوالی شد و نوشت کدام
به دستهای تو در اخرین تشنج ها
به گریه کردن یک مرد آن ور گوشی
به شعر خواندن تا صبح بی هم آغوشی
به بوسه های تو در خواب احتمالی من
به فیلم های ندیده به مبل خالی من
به لذت رویایت که بر تن کفی ام
به خستگی تو از حرف های فلسفی ام
به گریه در وسط شعرهایی از سعدی
به چای خوردن تو پیش آدم بعدی
قسم به این شب و این شعر های خط خطی ام
دوباره برمیگردم به شهر لعنتی ام
به بحث علمی بی مزه ام در گوشت
دوباره برمیگردم به امن آغوشت
به آخرین رویامان به قبل کابوسه
دوباره برمیگردم به اخرین بوسه