جای خالی...

دلم می خواد سرمو به یه شونه امن و محکم تکیه بدم و قد همه تنهاییم گریه کنم... یه شونه که نه سرزنشم کنه نه نصیحت... 

آره باختم... همه چی تموم شده... می دونم... 

چقدر شبا طولانی شدن چقد داره کش میاد این سکوت سرد! از کنار شومینه تکون نمیخورم با اینکه سرم داغ داغه اما دارم یخ می زنم. چرا نمیشکنه این بغض؟ دارم تاوان چیو پس میدم؟ وسط یه پل پوسیده وایسادم نه میتونم یه قدم برم جلو نه یه قدم برگردم عقب داری درس استقامت بم میدی؟ 

نیستم... 

مث همیشه شکست میخورم و نا امیدت می کنم تا ته این مرداب میرم پایین. نمیبینی؟ دیگه نوری نمیبینم... دیگه صداتو نمیشنوم... به کجا می خوای برسونیم؟؟؟؟ 

دنبال چی میگردی تو این همه سیاهی؟ 

باشه سکوت میکنم مث همیشه انگار سهم من از زندگی همینقدره... 

تو روز و روزگار من بی تو روزای شادی نیست 

تو دنیای منی اما به دنیا اعتمادی نیست...