حباب!

درست نمیدونم ساعت چنده ساعت ۶ صبح بود خوابیدم فکر کنم... از وقتی چشمامو باز کردم همینطوری تو تختم... خوابم نمیاد نمیدونم شاید هم خوابم الان! چندتا تماس و صفحه ی سایلنت گوشی... انگار منتظر یه شماره خاصه! اتاق تاریکه بیرون نمیدونم چه خبره ار اینکه کی کجاس خبر ندارم. ه چندبار پشت در صدام کرد گفتم حالم خوب نیست حواست به همه چی باشه میخوام تنها باشم... 

همه چیز برگشت به حالت قبل و این حباب دوست داشتنی ترکید بلاخره! تو تنهاییام امن ترم انگار نمی خوام نقش قهرمان قصه رو بازی کنم و بگم با بهترین آزروها!! خدانگهدار عشقم... میدونم جای خالیت به این راحتیا پر نمیشه... میدونم دلم دق میکنه اگه باور کنه دیگه نیستی یا دستات واسه یکی دیگه ست یا تمام ثانیه های نبودنم و یه اسم دیگه پر کنه... یا ...

دوتا تیکه ی نا هماهنگ پازل... دو تا آدم اشتباهی تو زندگی هم... 

ااااااااااااااه 

چی میخوان این اشکا از چشمای من؟؟؟ هه! میخوان شکستنم و به رخم بکشن؟؟؟ یه جوریم... 

سرم هنوز درد میکنه... میخوام بالا بیارم همه عطش داشتنتو... 

چرا به بار نمیشینه این بغض... هیییییییییییسسسسسسسسسس آروم باش ریما... این درست ترین اتفاقی بود که باید میفتاد!!! 

کاش هیچوقت دیگه به پشت سرت نگاه نکنی عشقم... اینقدر موفق باش که به دلم بقبولونم که ارزشش رو داشت کندنت... دارم دور خودم پیله درست میکنم یا پروانه میشم یا پوچ!  

یه چیزی مثل یک رویا حقیقت داره و اینجاست  

یه حس خوبی از بودن که هم دیروز و هم فرداست  

ندونستم چی شد اما توی هر لحظه گیر کردم 

همیشه قصه سرعت بود ولی انگاری دیر کردم... 

میگن بد جوری دیوونم! 

مگه دیوونه آدم نیست؟؟ 

آخه غم داره می خنده تحمل کردنش کم نیست 

چرا دنیا نمیسته؟؟ بیاد و همسفر باشیم؟ 

بگو تا کی باید دنبال رویا در به در باشیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 

دیگه تاریخ و تقویم و صدای تیک تیک ساعت 

یه جورایی بهم میگن گذشت از ما بخواب راحت... 

دیگه حالا با این حال و با این دو تا چشه قرمز 

یه جور بی رحم مجبورم  

بگم خوبم...

 بگم جونم ... 

بگم عشقم... 

خداحافظ... 

...................................................